Векове наред в сферата на обръщението стоковите пари и банкнотите
циркулират успоредно. В основата на паричната система на отделните
страни са стояли златото и/или среброто, т.е. благородните метали, докато
паричните знаци играят ролята на сурогати, т.е. на техни заместители.
Връзката между тях е била „официална”, но не съвсем. В началото на
миналия XX век банкнотите запояват да разкриват пред хората някои свои
предимства, благодарение на които те постепенно започват да „изтласкват”
от сферата на обръщението стоковите пари. Тези предпоставки се свеждат
най-общо до три пункта:
-банкнотите са многократно по-евтини от златото и среброто.
Заменяйки монетите от благородни метали с благородни метали,
обществото си спестява крупни не производствени разходи по
обръщението, които могат да бъдат инвестирани много по-ефективно в
други сфери на икономиката;
- с използването в обръщение на банкнотите, а не на монетите от
благородни метали се ускорява процеса на разпределение и размяна и се
интензифицират процесите въобще;
- когато на мястото на стоковите пари в обръщение започнат да
циркулират банкнотите икономиката става управляема с помощта на
основните на тях икономически регулатори.
Благодарение на своите предимства банкнотите започват да изместват
стоковите пари и монетите от благородни метали. Това е т.нар. процес
надемонетизация на стоковите пари, което става особено осезаемо през
първата половина на XX в. Днес стоковите пари (злато и сребро) са
извадени то сферата на обръщението и служат като средство за натрупване
на богатство стратегически резерв за международни плащания.
На мястото на стоковите пари в сферата на обръщението днес
направените от книга банкноти, които на пълно са освободени от
паричната „власт” на златото и са станали самостоятелна форма на парите.